Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Izolacyjność cieplna i paroizolacyjna budynków szkieletowych jest niezwykle ważna, ponieważ jest niezbędna do utrzymania ciepła wewnątrz pomieszczenia. Technologia ta polega na wykorzystaniu do budowy ścian specjalnych materiałów izolacyjnych, które wyróżniają się wyjątkowymi właściwościami termoizolacyjnymi i paroizolacyjnymi. Jeśli konieczne jest zapewnienie suchości całego budynku, zastosowanie takich materiałów jest najbardziej optymalnym rozwiązaniem.
Funkcje
Paroizolacja domu szkieletowego polega na zastosowaniu specjalnych porowatych membran, które pomagają pozbyć się wilgoci. Charakterystyczną cechą takich membran jest to, że pozwalają one budynkowi „oddychać” i nie zamieniają go w całkowicie zamkniętą szklarnię. Osiągnięcie optymalnej wymiany powietrza jest również możliwe dzięki temu, że dom szkieletowy wykonany jest z konstrukcji drewnianej, co sprzyja przepływowi powietrza.
Czasami właściciele domów szkieletowych, tworząc własnoręcznie paroizolację, używają zwykłej folii z tworzywa sztucznego. Ta metoda jest wyjątkowo nieefektywna i niebezpieczna, ponieważ folia pochłania wilgoć, w wyniku czego materiały zaczynają gnić. Zastosowanie specjalnej folii paroizolacyjnej w tym kontekście jest bardziej skuteczne, ponieważ materiał ten słynie ze swojej złożonej struktury, a jego skład obejmuje ogromną liczbę warstw.
Membrany o wyraźnym przeznaczeniu można znaleźć również na rynku. Na przykład niektóre mogą być stosowane jako bariera paroszczelna tylko w określonych warunkach. W sprzedaży dostępne są membrany do stosowania w pomieszczeniach niemieszkalnych lub w warunkach podwyższonej wilgotności np. przy tworzeniu wanien.
Zasadniczo paroizolacja domu szkieletowego jest wykonywana przy użyciu tej samej technologii, co w przypadku innych domów, ale istnieją pewne charakterystyczne cechy. Główna różnica polega na tym, że tutaj fundament i główne konstrukcje nie są izolowane, więc należy zadbać o użycie innych materiałów.
Montaż folii paroizolacyjnej to dość prosty proces, z którym poradzi sobie każdy. Wystarczy poprawnie go ułożyć i naprawić. W tym celu zwykle stosuje się taśmę lub specjalny zszywacz konstrukcyjny.Aby osiągnąć maksymalną niezawodność i wydajność, wszystkie szczeliny muszą być uszczelnione taśmą klejącą, aby zapobiec zagnieceniom.
Pomimo łatwości paroizolacji specjalnymi materiałami izolacyjnymi, należy zachować szczególną ostrożność podczas układania, ponieważ każdy błąd może sprawić, że wszystkie materiały staną się całkowicie nieskuteczne, aw efekcie całkowita wymiana izolacji.
Który materiał lepiej wybrać?
Skuteczność paroizolacji domu szkieletowego zależy głównie od tego, jakie materiały zostały użyte w procesie pracy. Na współczesnym rynku można znaleźć dwa rodzaje materiałów paroizolacyjnych: folię i membranę. Główna różnica polega na tym, że przy stosowaniu materiałów foliowych konieczne będzie utworzenie niewielkiej szczeliny, aby powietrze mogło dostać się do środka.Bez niego nagromadzona wilgoć nie będzie mogła odparować, co sprawi, że stosowanie takich materiałów paroizolacyjnych będzie nieskuteczne. Opcje membrany w tym przypadku są optymalne, ponieważ wystarczy je zainstalować na grzejniku.
Wśród głównych opcji materiałów paroizolacyjnych można wyróżnić następujące.
- Oznacza maksymalną paroizolację. Obejmuje to specjalną folię, która zatrzymuje opary. Mogą to być produkty polietylenowe, a także folia. Eksperci zalecają stosowanie takiego materiału izolacyjnego w pomieszczeniach, które charakteryzują się dużą wilgotnością i nie przepuszczają wody. Materiał ten sprawdził się na przykład w łazienkach, gdzie konieczne jest utrzymanie optymalnej temperatury wewnątrz.
- Membrany foliowe. Jest to dość skuteczny materiał do wszelkich pomieszczeń mokrych, w tym saun. Ze względu na swoje unikalne właściwości techniczne nie pozwala na przenikanie wilgoci przez ściany pomieszczenia. Cechą charakterystyczną tych materiałów jest aluminiowa powłoka, która odpycha promieniowanie cieplne i je zatrzymuje.
Należy zaznaczyć, że takie materiały są znacznie droższe niż folia polietylenowa, ale ich wydajność jest wielokrotnie większa.
W celu uzyskania absolutnej nieprzepuszczalności wilgoci należy zadbać o stworzenie systemu wymiany powietrza, ponieważ początkowo wilgoć gromadzi się na materiałach wykończeniowych. Jeśli nie zostanie zainstalowana wentylacja, wilgoć przedostanie się przez mikropory do ściany, co doprowadzi do uszkodzenia wykończenia i gnicia.
- Materiały o małej przepuszczalności. Należą do nich opcje, które są w stanie częściowo zatrzymywać i przepuszczać wilgoć, a także materiały charakteryzujące się obecnością dwuwarstwowych membran.
- Ze zmienną przewodnością pary. W oparciu o tę technologię produkowane są materiały paroizolacyjne w rolkach, które charakteryzują się zmienną przewodnością. Innymi słowy, jeśli powietrze wewnątrz lub na zewnątrz pomieszczenia jest zbyt suche, materiały te nie przepuszczają pary. Jeśli stężenie wilgoci jest zbyt wysokie, otworzą się specjalne mikropory, które zapewniają niezawodną ochronę pomieszczenia. Ta odmiana jest uważana za jedną z najbardziej skutecznych i niezawodnych. Ten arkusz można zamontować tylko w połączeniu ze specjalną wiatroszczelną membraną, która pomoże pozbyć się nagromadzonego kondensatu.Jeśli jest już w środku, będzie mógł wyjść za pomocą specjalnej membrany dyfuzyjnej, która znajduje się nad warstwą zewnętrzną.
Lepiej nie oszczędzać na materiałach i wybierać produkty najwyższej jakości, ponieważ od nich zależy wydajność całego systemu jako całości. Zwykle tanie opcje nie są w stanie poradzić sobie z ochroną przed wilgocią lub jej wycofaniem, co prowadzi do uszkodzenia izolacji i powoduje konieczność jej wymiany. W procesie doboru materiałów należy również zwrócić uwagę na żywotność produktów.
Jeśli folia lub membrana paroizolacyjna nie jest trwała, należy ją odpowiednio oznaczyć. Takie płótna przez długi czas nie radzą sobie ze swoimi zadaniami, ponieważ w interakcji z tlenem zaczynają gnić.
Technologia instalacji
Biorąc pod uwagę unikalne cechy materiałów paroizolacyjnych, konieczne jest zwrócenie szczególnej uwagi na technologię ich montażu. Wszystkie membrany muszą być zamontowane we wnętrzu domu na izolacji, ponieważ tylko w tym przypadku będą w stanie zatrzymać kondensat. Ten proces instalacji jest dość prosty i nie wymaga dokładności ani starannego uszczelniania szwów. Membranę najlepiej położyć na całej powierzchni pomieszczenia, łącznie ze stropem, gdyż tylko tak można osiągnąć efektowny efekt.
Na ściany
Wybór najbardziej odpowiedniego materiału zależy od stopnia zawilgocenia budynku. Jako elementy mocujące najlepiej użyć specjalnych wzmocnionych zszywek, które są wystrzeliwane za pomocą zszywacza. Na łączeniach paroizolacja może zachodzić na siebie.
Proces instalacji wygląda następująco:
- ułożenie materiału na powierzchni izolacji i przymocowanie go zszywaczem;
- uszczelnianie spoin taśmą klejącą. również w punktach dokujących można zastosować specjalne deski wykonane z drewna, które przyczyniają się do uzyskania optymalnej paroizolacji;
- przy gniazdach i innych sieciach komunikacyjnych należy wykonać dodatkowe otwory, które następnie uszczelnić mastyksem.
Ta metoda paroizolacji ścian zagwarantuje stworzenie niezawodnej bariery, która ochroni izolację przed wilgocią.
Podczas montażu paroizolacji należy zwrócić szczególną uwagę nie tylko na ściany, ale również na ścianki działowe. W przypadku przegród wewnętrznych paroizolacja może nie być potrzebna, ponieważ zwykle nie występuje tutaj wilgoć.Ale w przypadku ścian narażonych na wysoki poziom wilgoci lepiej jest zastosować membranowe paroizolacje. Konieczne jest wybranie określonego rodzaju membrany w zależności od tego, jakie materiały wykończeniowe zostały użyte podczas procesu naprawy.
Membrany dyfuzyjne mogą być stosowane do zapewnienia izolacji pomieszczenia przed kurzem i innymi zanieczyszczeniami, które sprawdziły się w procesie hydroizolacji.
Do podłogi i sufitu
Układanie paroizolacji powierzchni podłogi i sufitu w domu szkieletowym odbywa się w następującej kolejności.
- Montaż stropu lub stropu pośredniego mocowanego do bali.
- Montaż materiałów paroizolacyjnych na izolacji. Na tym etapie należy zachować szczególną ostrożność, aby paroizolacja całkowicie zakryła izolację i nie pozostawiła pustych przestrzeni. Do mocowania można użyć zwykłego zszywacza budowlanego lub taśmy.
- Szycie z płyty gipsowo-kartonowej lub deski.
Wybór najbardziej optymalnego materiału paroizolacyjnego na podłogę i sufit zależy od pomieszczenia, w którym jest zastosowany. W przypadku podłogi idealnym rozwiązaniem jest izolacja zbrojona, która różni się grubością i jest uważana za najskuteczniejsze rozwiązanie w stropach międzykondygnacyjnych.
Eksperci radzą odpowiedzialne podejście do procesu hydroizolacji i paroizolacji pomieszczenia. Bezpieczeństwo materiału wewnątrz domu szkieletowego, poziom przewodności cieplnej i inne wskaźniki zależą od jakości wykonanej pracy.
Najlepiej zrezygnować z używania tanich materiałów, ponieważ nie są one w stanie zapewnić niezawodnej ochrony izolacji przed negatywnym wpływem wilgoci na długi czas. Izolacja działa prawidłowo tylko wtedy, gdy wszystkie jej elementy są dobrej jakości.
Tak więc paroizolacja domu szkieletowego to zestaw środków mających na celu ochronę izolacji przed wilgocią. Konieczne jest wybranie określonego rodzaju materiału w zależności od właściwości samej konstrukcji, warunków klimatycznych i możliwości finansowych. W procesie wyboru materiału paroizolacyjnego i szczeliwa nie można oszczędzać. Najlepiej skleić wszystkie połączenia materiałami wysokiej jakości, które wytrzymają długi czas i poradzą sobie z powierzonymi mu zadaniami.
W celu prawidłowej paroizolacji ścian wewnętrznych od wewnątrz i na zewnątrz należy dokładnie przestudiować strukturę każdego materiału, ocieplić powłokę izolacją i zamontować tylko wysokiej jakości izolację.
O innych niuansach paroizolacji domu szkieletowego w filmie poniżej.