- Funkcje
- Rodzaje mieszanin
- Który wybrać?
- Zakres
- Przygotowanie powierzchni
- Subtelności procesu
- Porady i wskazówki
Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
W przeciwieństwie do tapety, farba nie jest w stanie ukryć nawet najmniejszych wad powierzchni. Malowane ściany lub sufity będą równe i piękne tylko wtedy, gdy prace szpachlowe zostały starannie przygotowane i przeprowadzone prawidłowo, a materiały i narzędzia zostały wybrane z uwzględnieniem specyfiki tego procesu.
Funkcje
Nakładanie ścian do malowania, oprócz elementu estetycznego, oznacza stworzenie trwałej powierzchni, która bezpiecznie utrzyma warstwę farby do następnej naprawy. Dlatego wykańczanie odbywa się w kilku etapach: materiał nakłada się na ściany warstwami i pozostawia do wyschnięcia.
Na jakość i czas pracy wpływa kilka czynników.
- Kompozycja spackling. Wybór odpowiedniego materiału zależy od przeznaczenia pomieszczenia, etapu wykończenia (rozpoczęcie lub wykończenie) i jakości powierzchni.
- Podstawowe właściwości. Materiał ścian określa listę prac podstawowych i przygotowawczych. Stare i uszkodzone powierzchnie, oprócz czyszczenia, mogą wymagać tynkowania poszczególnych sekcji. Posadzki kafelkowe - tylko uszczelnianie złączy.
- Liczba i grubość warstw. Standardową wartość trzech w przypadku bardzo nierównych powierzchni można zwiększyć do siedmiu. Grubość warstw zmniejsza się w miarę ich nakładania: 4-17 mm dla początkowej, 1-3 mm dla końcowej.
Narzędzia i materiały muszą być przygotowane z wyprzedzeniem.
Mieszanki spacklingowe różnią się pod względem różnych cech. Możesz dokonać wyboru w konkretnej sytuacji budowlanej, znając jakość i przeznaczenie różnych rodzajów kitów.
Rodzaje mieszanin
Zgodnie z obszarem zastosowania kompozycje szpachlówki można podzielić na trzy grupy.
- Zaczynam Mieszaniny mają strukturę gruboziarnistą, umożliwiają wygładzenie znaczących nieregularności, mają wysoką przyczepność do powierzchni. Z ich pomocą utwórz grubą warstwę (do 2 cm), ale ściany nie można pomalować.
- Wykończenie. Drobnoziarnista struktura masy szpachlowej pozwala na nałożenie jej warstwą o dowolnej grubości, a szlifowanie pomoże stworzyć idealną gładkość powierzchni.
- Uniwersalny. Kompozycje polimerowe stosuje się w różnych etapach na większości powierzchni.
W zależności od rodzaju spoiwa istnieją trzy główne grupy mieszanki szpachlowej.
- Szpachlówka cementowa. Tworzy trwałą, odporną na wilgoć powłokę, która pozostaje trwała przez długi czas. Wadą jest nieelastyczność i możliwość kurczenia się. Zazwyczaj jest używany tylko jako punkt wyjścia: szary może zmienić odcień jasnej farby.
- Tynk gipsowy . Po wyschnięciu tworzy raczej gładką powierzchnię białego koloru, dlatego jest częściej używany jako wykończenie w suchych pomieszczeniach. Gips jest wrażliwy na wysoką wilgotność: może pęcznieć, powodując deformację powierzchni.
- Kit polimerowy . Materiał wysokiej jakości, z wyjątkiem dwuskładnikowych kompozycji poliestrowych, które nie wymagają przygotowania. Duża różnorodność gatunków jest częściej stosowana jako warstwa wykończeniowa. Nie kurczą się, mają siłę i elastyczność. Wady obejmują wysoki koszt większości gatunków.
W zależności od stopnia gotowości przed rozpoczęciem prac wykończeniowych kity są podzielone na gotowe rozwiązania i mieszaniny proszków, które wymagają mieszania. Sucha kompozycja jest tańsza pod względem finansowym, odporna na zmiany temperatury i dłużej przechowywana w opakowaniu aż do otwarcia.
Jeśli integralność opakowania zostanie zerwana, proszek szybko traci przydatność do prac budowlanych.
Gotowe preparaty są sprzedawane w plastikowych pojemnikach o różnych rozmiarach. Nie wymagają czasu na przygotowanie i są łatwe do zastosowania, ale po 40-50 minutach od otwarcia banki również przejmują i stają się bezużyteczne. Dlatego należy upewnić się, że część kompozycji, która nie jest obecnie używana, jest szczelnie zamknięta.
Ulga końcowej powierzchni może być inna: gładka, teksturowana, aby mieć elementy dekoracyjne. We wszystkich przypadkach kit można malować, różnice tkwią tylko w metodach jego nakładania na ściany i sufit.
Który wybrać?
Ogólne wymagania dotyczące materiału szpachlowego na dowolnym etapie szpachlowania:
- dobra przyczepność;
- niski skurcz;
- brak zanieczyszczeń;
- dopuszczalna szybkość suszenia;
- łatwość szlifowania.
W pomieszczeniach mokrych (baseny, łazienki, toalety, kuchnie) i pokojach bez ogrzewania stosuje się specjalne wodoodporne mieszanki, niezależnie od rodzaju spoiwa. Szpachlówki będą miały różne właściwości w kontakcie z różnymi powierzchniami.
Zakres
Związki cementu i gipsu dobrze przylegają do powierzchni betonu i tynków cementowych. Jako warstwa wyjściowa tynk gipsowy może być stosowany do powierzchni drewnianych i płyt gipsowo-kartonowych.
Materiały drewnopochodne (płyty wiórowe, płyty pilśniowe, płyty OSB i sklejka) wymagają szpachlowania przed malowaniem, ponieważ mają nierówną, szorstką powierzchnię.
Prace wykonywane są z kompozycjami na powierzchnie drewniane, które mają swoje zalety i wady.
Akryl
Twarda szpachla na drzewie nie ma szkodliwych składników, ma dobrą przyczepność i odporność na odkształcenia. Jest odporny na ekstremalne temperatury, chroni drewno przed promieniowaniem ultrafioletowym i wilgocią, poprawia izolację powierzchni. Producenci oferują kompozycje zarówno białe, jak i „pod drzewem”.
Szybkoschnący jest bardziej prawdopodobny brak mieszanki akrylowej, szczególnie dla początkujących: możesz nie mieć czasu na wygładzenie powierzchni. W takim przypadku możliwe będzie wyeliminowanie wad za pomocą papieru ściernego.
Poliester
Jest to biała tablica na bazie żywicy z tworzywa sztucznego. Aby osiągnąć efekty specjalne w kompozycji mogą być różne substancje: włókno szklane (zwiększa wytrzymałość), proszek aluminiowy (w celu zmniejszenia skurczu), granulki szklane.
Cechy: szybkie schnięcie, dobra przyczepność do powierzchni, elastyczność i łatwe szlifowanie. Odporność na wysoką wilgotność pozwala na zastosowanie rozwiązania w łazienkach i kuchniach. Wadą jest wysoka cena i obowiązkowe przestrzeganie instrukcji przy przygotowywaniu szpachli (mieszanie, inkubacja i rozcieńczanie).
Klej do oleju i oleju
Reprezentują kompozycję w postaci pasty o gęstej konsystencji. Wyróżniają się wysoką przyczepnością, plastycznością, łatwością przygotowania do aplikacji. Dodanie do składu różnych modyfikatorów pozwala uzyskać dodatkowe właściwości: odporność na ogień i wybuch, wysoką odporność na wilgoć. W niskiej cenie kit ma długą żywotność.
Preparaty olejowe mają istotne wady. Przy stałych efektach mechanicznych warstwa wykończeniowa traci swoją wytrzymałość, dlatego nie zaleca się nakładania jej na podłogę.
Przy stosowaniu tego rodzaju kit zaleca się stosowanie farb na bazie oleju ze względu na brak zgodności z innymi substancjami.
Lateks
Twarda szpachlówka zapewnia minimalny skurcz, jest stabilna wobec różnic temperatur, ma szeroką paletę kolorów i wysoką przyczepność. Jego charakterystyczną cechą jest możliwość nałożenia bardzo cienkiej warstwy bez utraty wytrzymałości, co jest niemożliwe na przykład w przypadku kompozycji akrylowych.
Oprócz wysokiej ceny, wady tego rodzaju materiałów wykończeniowych można przypisać utracie pierwotnych właściwości podczas niewłaściwego przechowywania (nie należy zezwalać na zamrażanie-rozmrażanie).
Szpachle akrylowe, poliestrowe i lateksowe stosuje się przy obróbce nie tylko powierzchni drewnianych, ale także płyt gipsowo-kartonowych z betonu, cegły, gipsu i gipsu. Wyjątkiem są podstawy metalowe, dla których stosuje się kompozycje olejowe i poliestrowe. Żaden rodzaj szpachlówki nie gwarantuje, że pomalowane ściany z czasem nie zostaną pokryte pęknięciami i pęcherzykami.
Znaczące zmniejszenie tych zjawisk pozwala na włókno szklane, które jest przyklejone do wszystkich powierzchni, a następnie nakłada warstwę wykończeniową szpachlówki.
Materiał stosuje się do wszystkich powierzchni, w tym płyt gipsowo-kartonowych i płyt gipsowo-kartonowych, ponieważ pęknięcia w szwach płyt pojawiają się najszybciej.
Staranne przygotowanie powierzchni przed kitem zwiększa czas do następnej naprawy.
Przygotowanie powierzchni
Metody wyrównania można podzielić na trzy grupy:
- szlifowanie;
- nanoszenie warstwy tynku;
- okładzina tynkowa.
Nie jest konieczne szlifowanie stałej powierzchni świeżym tynkiem: wystarczy usunąć duże wypukłości płótnem ściernym.
Jeśli na ścianach są pęknięcia, lub tynk się oderwał, to zostaje on zburzony przy użyciu dostępnych metod (perforator, dłuto), a następnie oczyszczone miejsca są uszczelnione świeżą zaprawą. Lepiej jest całkowicie usunąć i nałożyć bardzo stary tynk, który oblał się dotykiem. Po całkowitym utwardzeniu tynku powierzchnię zagruntowuje się i pozostawia na 5-7 godzin do całkowitego wyschnięcia.
Jeśli nieprawidłowości mają krople nie większe niż 2-3 mm, możesz zacząć nakładać warstwę szpachlówki początkowej.
Powierzchnie uprzednio malowane lub powlekane tapetą, przed szpachlowaniem, oczyszcza się ze starych powłok i zagruntowuje związkami wzmacniającymi. Podczas wykonywania czyszczenia ważne jest, aby nie uszkodzić przewodów, aby uniknąć porażenia prądem.
Teksturowany tynk nie jest kitem i jest pokryty podkładem i nakłada farbę.
Wszystkie rodzaje powierzchni drewnianych szlifują się i zamykają najgłębsze nierówności. Następnie koniecznie poddaj działaniu związków antyseptycznych, a jeśli to konieczne, oznacza, że materiał jest trudnopalny. Po tym powierzchnia może zostać pomalowana.
Alternatywą do całkowitego oczyszczenia ścian z późniejszym tynkiem jest wykończenie materiałów arkuszowych GKL i GVL. Ograniczając czas przygotowania ścian przed kitem, nie pozwoli: stworzyć ramę, przymocować ją do ściany, obliczyć rozmiar i wyciąć arkusze, wkręcenie śrub nie jest szybkim procesem.
Przed napełnieniem należy upewnić się, że wszystkie zaślepki śrub znajdują się poniżej poziomu powierzchni i wkręcić głośniki.
Zastosowanie materiałów arkuszowych nadaje ścianom bardziej estetyczny wygląd. Należy jednak pamiętać, że płyty gipsowo-kartonowe nie tolerują obciążeń w postaci półek, drzwi i innych elementów wewnętrznych. Do tych celów odpowiedni będzie droższy, ale mocny materiał z włókien gipsowych.
Ważnym punktem w przygotowaniu powierzchni do malowania jest zastosowanie kompozycji podkładowych odpowiadających materiałowi bazowemu, jego wytrzymałości, przeznaczeniu pomieszczenia i rodzajowi szpachli. Rynek oferuje dużą różnorodność podkładów, instrukcje na etykiecie pomogą ustalić obszar jego zastosowania.
Ściany tynkowane lub betonowe są w pełni zagruntowane, płyty gipsowo-kartonowe - pierwsze połączenia, a następnie cała powierzchnia. Po całkowitym wyschnięciu można zacząć nakładać kit.
Subtelności procesu
Podkład nanosi się wałkiem, szeroką szczotką lub spryskuje sprayem.
Szpachla - szpatułki różnych rozmiarów: szeroka - 50-80, średnia - 20-30, mała - 5-10 centymetrów. Przygotowanie roztworu z suchej mieszanki przeprowadza się za pomocą mieszarki budowlanej. Jeśli nie jest dostępny, możesz użyć wiertarki ze specjalną dyszą do mieszania roztworów.
Sieci zatirochnye o różnym stopniu ziarnistości będą potrzebne do wyeliminowania nieprawidłowości na wszystkich etapach wypełniacza.
Pierwszym krokiem jest wyrównanie początkowych składów.
Prawidłowe ściany szpachlowe własnymi rękami są łatwe, ale wymagana jest ostrożność, cierpliwość i przestrzeganie kolejności pracy:
- postępując zgodnie z instrukcjami na opakowaniu, sproszkowaną kompozycję rozcieńcza się wodą i miesza aż do uzyskania pożądanej konsystencji;
- średni (lub mały) łopatką, kompozycja jest rekrutowana ze zbiornika i rozłożona na szeroki;
- płynnymi ruchami szerokim narzędziem umieszczają materiał na ścianie po przekątnej, trzymając narzędzie pod ostrym kątem (około 30 stopni) do powierzchni;
- każda kolejna aplikacja jest przeprowadzana w kierunku prostopadłym do poprzedniego;
- średnie i małe szpatułki korygują drobne błędy, wyrównują powierzchnię w trudno dostępnych miejscach;
- w przypadku braku łopatki kątowej można zastosować profile gipsowe, które są mocowane w narożach przed rozpoczęciem pracy;
- kit umieścić taką warstwę, aby wygładzić największe zagłębienia.
Do wzmocnienia warstwy szpachli użyto specjalnej siatki (2x2 mm). Aby to zrobić, nałóż ją na warstwę szpachli i dociśnij, a następnie przykryj kolejną warstwą roztworu.
Liczba warstw zależy od stopnia krzywizny powierzchni. W przypadku istotnych nieprawidłowości na etapie początkowym można użyć „beaconów” - listew metalowych lub drewnianych, które są ściśle pionowe (poziome), poziome. Latarnie są przymocowane do ścian za pomocą szybkoschnącego kitu.
W tym przykładzie wykonania, do wyrównania kompozycji na powierzchni, lepiej jest zastosować regułę - szynę aluminiową o długości 1–3 metrów. Szpachlówkę nakłada się na ścianę między latarniami i wykonuje regułę, mocno dociskając ją do latarni morskich.
Wyrównanie poziome odbywa się w ten sam sposób. Szpachlowanie Beacon jest rzadko stosowane ze względu na wysokie zużycie materiałów.
Warstwę wyjściową pozostawia się do wyschnięcia na 6 do 8 godzin, po czym zaczynają szlifować: dużą szorstkość czyści się siatką o szorstkiej strukturze lub papierem ściernym. Następnie ściany są oczyszczane z kurzu i pokryte warstwą podkładu.
Drugi etap pracy - tworzenie gładkich kompozycji wykończeniowych. Technologia pracy z narzędziami i materiałami nie różni się od tej opisanej powyżej, ale są pewne niuanse.
- Warstwa wykończeniowa jest znacznie cieńsza (2-3 mm). Po całkowitym wyschnięciu ściany wciera się drobną siatką ścierną do pełnej gładkości. Jednocześnie w niektórych miejscach może być prawie całkowicie oczyszczony: jest to dozwolone przez technologię.
- Liczba dodatkowych warstw decyduje o uzyskanej gładkości. Po wysuszeniu są również czyszczone.
- Na ostatnim etapie polerowanie odbywa się z oświetleniem: pod ostrym kątem wiązka będzie wykazywać defekty, które staną się wyraźnie widoczne dopiero po farbowaniu.
Powierzchnia gipsowo-kartonowa do malowania ma swoje własne właściwości. Algorytm krok po kroku ma postać:
- powierzchnia jest oczyszczona z kurzu;
- krawędzie arkusza, które zostały przycięte w trakcie układania, powinny być cięte ostrym nożem o nachyleniu 45 stopni;
- szwy i punkty wkręcania śrub są uziemione i uszczelnione specjalną zaprawą;
- Serpyanka (siatka do malowania) nakłada na świeży roztwór i dociska szpatułką, aby wykrwawić kit przez siatkę;
- konstrukcja z płyt gipsowo-kartonowych może mieć narożniki zewnętrzne, są wzmocnione specjalnymi kątami (metalowymi lub plastikowymi), które są również wciskane w warstwę szpachlówki;
- po wyschnięciu (3-4 godziny) nierówności są szlifowane i szlifowane.
Specyfika procesu dla konstrukcji kafelkowych - cała powierzchnia jest wypełniona tylko masą wykańczającą, w cienkiej warstwie.
Porady i wskazówki
W celu poprawy jakości pracy pomoże porady doświadczonych budowniczych.
- Wprowadzenie nowo utworzonych struktur budowlanych powinno rozpocząć się za 1-2 tygodnie. Ostateczne kurczenie się materiałów powinno być ostateczne.
- W przypadku niezbyt doświadczonych budowniczych zakup masy szpachlowej może być trudny. W tym przypadku możesz zatrzymać wybór uniwersalnych producentów znanych kitów.
- Pożądane jest wybranie podkładu do pomieszczeń mokrych z antyseptykiem w kompozycji.
- Nie przygotuj roztworu więcej niż 4-5 kilogramów na raz: za 40-60 minut chwyta i nie nadaje się do pracy.
- Szlifowanie należy wykonywać w masce: kurz, który kruszy się podczas pracy, jest szkodliwy dla zdrowia.
- Nie można używać grzejników i suszarek do włosów, aby przyspieszyć proces, gdy kit wysycha, aby nie powodować pękania warstwy wykończeniowej.
- Stopień równości powierzchni można sprawdzić stosując zasadę dużej długości.
- Szpachlówka jest wyrabiana tylko w czystym pojemniku. Wypłucz i wytrzyj narzędzia natychmiast po zakończeniu pracy.
Po spełnieniu wszystkich etapów kitowania, malowanie ścian będzie wydawało się łatwym i przyjemnym procesem. W wdzięczności za cierpliwość i staranność pomalowane powierzchnie będą długo zachwycać właścicieli pięknymi kolorami, a nawet blaskiem.
O tym, jak własnoręcznie malować ściany do malowania, można się dowiedzieć z poniższego filmu.