Pomóż w opracowaniu witryny, udostępniając artykuł znajomym!
Często podczas naprawy konieczne jest wypoziomowanie podłogi. Wynik takiej pracy zależy od wyglądu pomieszczenia. Każda powłoka jest lepiej umieszczona na płaskiej powierzchni. Wygląda na to, że to wykończenie jest również bardziej reprezentacyjne. Doskonałym wyborem do tego celu jest arkusz gipsowo-włóknowy (GFL) firmy Knauf, nazywany często „Superlistą”.
Funkcje i właściwości
Włókno gipsowe pojawiło się na rynku później niż płyty gipsowo-kartonowe (GCR). Jednak materiał był w stanie szybko zdobyć miłość kupujących.
Jak sama nazwa wskazuje, podstawą takich arkuszy jest gips. W przeciwieństwie do GCR, arkusze z włókien gipsowych nie mają zewnętrznej obudowy (karton). Oprócz gipsu mają one element wzmacniający w postaci makulatury celulozowej i dodatki technologiczne, co powoduje, że arkusze są sztywne. Przednia strona takich arkuszy jest gładka, podobnie jak tylna powierzchnia produktów. Arkusze mają szarawy kolor. GVL są materiałem niepalnym, ponieważ gips, na podstawie którego powstają, oraz włókna celulozowe, które są z nim połączone, nie palą się.
Cechy jakościowe arkuszy z włókna szklanego Knauf:
- wytrzymałość, trwałość i odporność na wilgoć;
- przyjazność dla środowiska;
- odporność na otwarty ogień i wysokie temperatury;
- łatwość instalacji;
- właściwości termoizolacyjne;
- izolacja akustyczna;
- zdolność do pochłaniania nadmiaru wilgoci z powietrza i równie szybko ją oddać.
Również materiał:
- może zmieścić się niemal na każdej powierzchni;
- nadaje się do stosowania jako baza do linoleum, parkietu, laminatu;
- nadaje się do redukcji masy konstrukcji budowlanych;
- ułatwia późniejsze wykończenie;
- minimalizuje zanieczyszczenia.
Wady obejmują trzy punkty. Po pierwsze, pomimo wysokiej wytrzymałości, arkusze są dość kruche. W przypadku nieostrożnej instalacji prawdopodobnie pęknie arkusz. Również cena GVL jest wyższa niż koszt płyt kartonowo-gipsowych.
Warto zauważyć, że eksperci nie zalecają stosowania materiału do pokrywania ogrzewania podłogowego.
Gatunki
Płyty z włókien gipsowych można podzielić na cztery kategorie w zależności od ich wielkości:
- 1200x600x10 mm;
- 1200x1200x10 mm;
- 2500x1200x10 mm;
- 1200x600x20 mm.
Jeden metr kwadratowy arkusza o grubości 10 mm waży około 12 kilogramów. Kwadratowa płyta o grubości 20 mm waży około 18 kilogramów. Firma Knauf produkuje również odporne na wilgoć arkusze z włókien gipsowych (GVLV). W przeciwieństwie do zwykłych arkuszy, arkusze te są impregnowane wodą. Dzięki niemu HVL można wykorzystać do wykończenia podłogi w pomieszczeniach o wysokiej wilgotności (takich jak kuchnia i łazienka).
Eksperci zauważają, że płytki ceramiczne przyklejone do podstawy GFBL 1200x2500 mogą wytrzymać 12 lat lub dłużej.
Rozmiar płyty od 1200 do 600 mm i grubość 20 mm zasługują na osobne, bardziej szczegółowe rozważania. Jest elementem projektu „Superfloor” i nazywany jest „elementem podłogowym” (EP). Płyta składa się z dwóch sklejonych arkuszy o wymiarach 1200x600x10. Ta płyta ma krawędź szwu (FC), podobnie jak płyta laminowana, ale bez rowków. Jest to różnica w połowie grubości arkusza o 50 mm wokół obwodu.
Można powiedzieć, że mniejsze arkusze nakładają się na siebie z małym przesunięciem. Dzięki takiej krawędzi montaż płyt jest znacznie łatwiejszy, chociaż konieczne jest wcześniejsze dostosowanie.
FC pomaga ułatwić dalsze przetwarzanie szwów. Na przykład, aby uszczelnić połączenie między płytami za pomocą serpyanki na tkaninie lub na bazie włókna szklanego i kit nie jest trudne.
Układanie materiałów
Przygotowanie do pracy
Eksperci doradzają układanie GVL na podłodze w dwóch warstwach o grubości 10 milimetrów i w jednej warstwie, jeśli mówimy o płytach podłogowych. Ta metoda ma znaczące różnice w stosunku do konwencjonalnej wylewki betonowej:
- nie wymaga dodatkowych materiałów;
- tworzy znacznie mniej gruzu i pyłu;
- nie wymaga oczekiwania na ustawienie zaprawy.
Podobnie jak w przypadku płyt kartonowo-gipsowych, włókno gipsowe musi być wcześniej dostarczone do pomieszczenia, w którym planowana jest instalacja. Jest to konieczne do „aklimatyzacji” materiału (aby arkusz nie pękał podczas pracy).
Przed instalacją konieczne jest zaznaczenie konturu przyszłej podłogi na ścianach za pomocą poziomów i pionów. Działania te muszą być wykonywane z maksymalną dokładnością. W przeciwnym razie podłoga może puchnąć lub „unosić się”. Również powierzchnia podłogi musi być oczyszczona z kurzu. Do tego można użyć odkurzacza budowlanego. Podczas tego procesu można wykryć zauważalne pęknięcia i nieprawidłowości. Muszą się ukryć. Przygotowana powierzchnia musi być zagruntowana za pomocą roztworu do głębokiej penetracji.
Następnym krokiem jest hydroizolacja. Do tego celu nadaje się folia polietylenowa, papa lub pergamin. Krawędzie hydroizolacji muszą być zamontowane na górnej krawędzi oznakowania konturowego. Jest to konieczne, aby poprawić wynik. Po hydroizolacji jest warstwa izolacji. Możesz użyć styropianu, pianki, wełny mineralnej lub spienionej gliny. W pierwszych trzech przypadkach oprócz zaznaczenia konturu konieczne jest zamontowanie prowadnic z metalowego profilu lub drewnianego pręta.
Jeśli zdecydowano się na użycie gliny ekspandowanej do izolacji termicznej, należy przestrzegać szeregu zasad. Granulki powinny być małe (nie więcej niż pięć centymetrów średnicy). Po zasypaniu powierzchnię należy wypoziomować względem poziomu, koncentrując się na konturze i prowadnicach. Szczególną uwagę należy zwrócić na rogi pomieszczenia.
Ponadto glina musi być starannie ubita do powierzchni, która okazała się gładka (jak to możliwe) i gęsta.
Technologia montażu płyt
Po wszystkich czynnościach przygotowawczych możesz przejść bezpośrednio do instalacji GVL. Nie ma w tym nic skomplikowanego, choć może się nie udać za pierwszym razem. Montaż płyt gipsowych nazywany jest również jastrychem suchym. Jest to dość czasochłonny i odpowiedzialny proces. Można go podzielić na trzy etapy. Pierwszym etapem jest instalacja taśmy uszczelniającej. Jest przeprowadzana na obwodzie pomieszczenia w miejscach rzekomego stawu i ścian GVL. Taśma wygląda jak drobno porowaty materiał z pianki polietylenowej, zwykle na bazie lepkiej. Jego użycie ma kilka zalet:
- izolacja akustyczna i dźwiękowa;
- tłumienie drgań;
- odporność na wilgoć;
- paroizolacja;
- odporność na agresywne środowisko zewnętrzne;
- wygładzanie nierówności ścian.
Podczas instalowania taśmy należy przestrzegać szeregu zasad:
- szerokość taśmy musi odpowiadać szerokości płyty lub profilu;
- rozwiń taśmę i usuń folię ochronną;
- przed wklejeniem powierzchnię należy odtłuścić;
- Nałóż taśmę na samoprzylepną stronę powierzchni, niezbyt rozciągającą;
- po wklejeniu taśma musi być dociśnięta do powierzchni za pomocą siły.
Drugim krokiem jest instalacja płyt gipsowo-włóknistych. Zacznij od rogu najbliższego drzwi.
Zaleca się przymocowanie arkuszy do skrzyni za pomocą wkrętów samogwintujących z podwójnym gwintem i chowaną głowicą. Jeśli nie można ich znaleźć, możesz użyć zwykłych śrub do drewna lub płyt kartonowo-gipsowych.
Trzeci etap - nakładanie na krawędź rozwiązania klejącego i montaż drugiego rzędu płyt. Lepiej jest to zrobić w szachownicę. Po zakończeniu montażu konieczne jest przetworzenie i szpachlowanie szwów, a także głowic wkrętów samogwintujących. W przeciwnym razie woda przecieka przez nie. Specjaliści radzą rozważyć kilka niuansów:
- szerokość szwu nie powinna przekraczać dwóch milimetrów;
- nadmiar roztworu kleju musi zostać usunięty w odpowiednim czasie;
- po zakończeniu instalacji pożądane jest nałożenie powłoki podkładowej;
- FC należy ciąć, jeśli przylegają do ścian;
- ciepłą podłogę można zamontować tylko na GVL, ale nie pod nimi.
W razie potrzeby po zakończeniu prac można pomalować panel roboczy.
Jak wybrać?
Przed zakupem musisz zapewnić integralność płyt. Powinny mieć gładką, gładką powierzchnię i niebieskie oznaczenia. Każdy arkusz powinien wskazywać rozmiar, nazwę producenta i datę wydania. Jeśli masz jakiekolwiek wątpliwości, możesz poprosić sprzedawcę o certyfikat zgodności.
Następnie zapoznaj się z przeglądem arkuszy odpornych na wilgoć GVL Knauf na podłogę.